دل نوشته ای برای نخواندن

به نظرم حالا مطمئنم که آدمها هرچقدر ادعا کنند اما بازهم ته ِ ته دلشان برای این مینویسند که خوانده شوند و برای این تصویر می سازند که دیده شوند. برای همین است که همه ما از 360 یاهو کوچ کردیم به وردپرس، از فیس بوک به اینستاگرام . از وایبر به تلگرام . چون مخاطب هایمان کوچ کردند و ما خانه های مجازیمان را با همه سابقه و خاطراتش رها کردیم . حالا فکر میکنم پس چطور در سنین 9-10 سالگی برای خودم در دفتر خاطراتم مینوشتم؟ اصلاً تو میدانستی من از بچگی اهل نوشتن